کارشناسی فقه و معارف اسلامی جامعة المصطفی العالمیة خراسان
چکیده
انسان مقلدترین موجود جهان است و از همان کودکی بسیاری از مطالب را از راه تقلید می‌آموزد. تقلید عاملی است که در فطرت انسان جا دارد. انسانی که میخواهد مسیر رشد و تکامل را طی کند ناچار است در خیلی از مراحل و مسائلی که در زندگی با آنها روبهرو میشود تقلید کند. تقلیدی که ما به آن می‌پردازیم از نوع تقلید ممدوح (تقلید جاهل از عالم) و همان تقلید مصطلح بین فقهاست. تقلید در اصول دین و عقاید جایز نیست و در فروع دین فقط در بخش احکام غیرضروری می‌توان تقلید نمود. انسان‌ها در مقابل چگونگی انجام احکام عملی سه راه پیش رو دارند: « اجتهاد، احتیاط، تقلید». از آنجا که اجتهاد برای همه ممکن نیست و از طرفی هم احتیاط، کار بسیار مشکلی است پس باید با شرایط و ویژگی‌های خاصی تقلید نمود. ازجمله آثار تقلید در احکام عملی: وحدت رویه و انسجام، جهت‌گیری صحیح فرد و اجتماع، تکامل فرد و اجتماع،عدم مذمت شدن و معذور بودن در نزد خدا و... می‌باشد.
)