روش‌های تربیتی «امر به معروف و نهی از منکر» در سیره امام حسین (ع)

نوع مقاله : مقاله تخصصی

نویسندگان

1 گروه کلام اسلامی ،مدرسه عالی علوم انسانی،مجتمع آموزش عالی خواهران ، نمایندگی استان خراسان، جامعه المصطفی العالمیه، افغانستان.

2 گروه فقه و معارف اسلامی ،مدرسه عالی فقه و قرآن ،مجتمع آموزش عالی خواهران ، نمایندگی استان خراسان، جامعه المصطفی العالمیه، مشهد، ایران

چکیده

امر به معروف و نهی از منکر از احکام واجب الهی است که اجرای آن اهمیت بسزایی در دور بودن جامعه از زشتی و هموار شدن مسیر سعادت برای افراد جامعه دارد. ازاین‌رو افراد جامعه اسلامی موظف اند در حد توان به این واجبات اهتمام داشته و تلاش خود را برای اقامه این امر مهم بکار گیرند. از آنجا که این واجبات به نوعی در رابطه با اجتماع است لازم است تا انسان از روش‌های درستی استفاده نماید تا نتیجه مؤثر داشته باشد. به این جهت می‌توانیم به سیره معصومینD رجوع نموده که خود آن بزرگواران مجسمه امر به معروف و نهی از منکر بوده و بهترین شیوه‌ها را برای تاثیر گذاری بیشتر و بهتر استفاده نموده اند. در مقاله حاضر به سیره امام حسینG رجوع می‌کنیم؛ امامی که علت قیام خود را امربه معروف و نهی از منکر بیان نمود، و با بیان نمونه‌هایی از امر به معروف و نهی از منکر در طول زندگی ایشان علاوه به شناخت بهتر این واجبات الهی، روش‌های تربیتی آنها را بررسی نماییم تا بتوانیم این واجبات را به بهترین صورت اجرا نماییم. این نوشتار به روش توصیفی، تحلیلی گرد آوری شده است و نتایج حاصل از آن این است که شخص آمر به معروف و ناهی از منکر به پیروی از سیره امام حسینG علاوه بر اینکه باید شناخت کافی به معروف و منکر داشته باشد و خود عامل بدان باشد، باید شیوه‌ها و شرایط صحیح انجام این فریضه را نیز بداند تا مؤثر واقع شود.
مطالعات فقهی
دوره 5، شماره 9
اسفند 1401
صفحه 59-82

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار