گروه فقه و معارف اسلامی ،مدرسه عالی فقه و قرآن ،مجتمع آموزش عالی خواهران، نمایندگی استان خراسان، جامعه المصطفی العالمیه، افغانستان .
چکیده
قرآن اولین وظیفۀ انبیا را امر به معروف ونهی از منکر می داند«وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ»(اعراف/36)؛ امر به یکتا پرستی بزرگ ترین معروف هاست و نهی از اطاعت طاغوت ها که بزرگ ترین منکر هاست. امر به معروف و نهی از منکر از والاترین واجبات و اصول عملی اسلام است حکمت نهفته در این دو فریضه، مدنی الطبع بودن انسان است، زیرا انسان ها روی همدیگر تأثیر می گذارند و از دلایل افزایش گناه عوامل محیطی و بی تفاوتی مردم نسبت به گناه در جامعه است از سوی برای تقیّد افراد به احکام باید حکمت و فلسفه آنرا بیان نمود و عهده دار این امر فقه تربیتی است. تحلیل تربیتی احکام فقهی از جمله موضوعات مهم تعلیم و تربیت اسلامی است که از علم فقه و تعلیم و تربیت بهره می گیرد. این مقاله با روش توصیفی و تحلیل کیفی به شیوه ای کتابخانه ای در صدد پاسخ به این سوال است که تحلیل تربیتی احکام فقهی مراتب امر و به معروف و نهی از منکر چگونه است؟ یافته های این پژوهش نشان می دهد که در وجوب امر به معروف و نهی از منکر و مراتب آن اهداف، اصول و آثار تربیتی نهفته است.
)