قواعد فقهیِ شهرسازی با تأکید بر ساختمان‌های مرتفع

نوع مقاله : مقاله تخصصی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد فقه و معارف اسلامی گرایش قرآن، مجتمع آموزش عالی خواهران، جامعه المصطفی العالمیه، مشهد.

2 هیئت علمی گروه فقه و معارف اسلامی ،مدرسه عالی فقه و قرآن ،مجتمع آموزش عالی خواهران ، نمایندگی استان خراسان، جامعه المصطفی العالمیه، مشهد، ایران

چکیده

امروزه با افزایش جمعیت و تبعات اقتصادی و گسترش نفوس، آپارتمان‌سازی و آپارتمان‌نشینی گسترش یافته است. این‌گونه ساختمان‌سازی دارای مزایا و معایبی است و موافقان و مخالفانی دارد. نوشتار حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی و گردآوری کتابخانه‌ای، به بررسی قواعد فقهی حاکم بر ساختمان‌های مرتفع و جایگاهشان در شهر پرداخته است تا شهروندان در شهر اسلامی بتوانند بر اساس احکام اسلامی شهر را بنا و زیست مؤمنانه داشته باشند. ما در این پژوهش درصدد هستیم از اصول و قواعد فقهی، حکم فقهی بلندمرتبه‌سازی را دریابیم و اینکه آیا در قوانین و مقررات شهرسازی این قواعد فقهی تأثیرگذار بوده است یا خیر؟ فقه شیعی از طریق منابع خود اصول ویژه‌ای را در این حوزه ارائه می‌نماید. از جمله قواعد فقهی که در این زمینه کاربرد دارند عبارت‌اند از: قاعده لزوم اعمار و آبادانی زمین، آبادانی زمین‌های بایر، توجه به نسل‌های آینده، سلطنت بر اموال، اتلاف، تسبیب، لاضرر، حفظ شعائر، تنقیح مناط، قاعده ضرورت و مصلحت.

کلیدواژه‌ها