وظیفه مندی والدین در تربیت جسمانی کودک از منظر آموزه های فقهی

نوع مقاله : مقاله تخصصی

نویسندگان

1 گروه فقه و معارف اسلامی،مدرسه عالی فقه و قرآن،مجتمع آموزش عالی خواهران ، نمایندگی استان خراسان، جامعه المصطفی العالمیه، افغانستان .

2 گروه فقه و معارف اسلامی ،مدرسه عالی فقه و قرآن ،مجتمع آموزش عالی خواهران ، نمایندگی استان خراسان، جامعه المصطفی العالمیه، افغانستان.

چکیده

تربیت فرایند پرورش دادن و به فعلیت رساندن استعداد های گوناگون انسان ها در ابعاد مختلف آن با اصول و برنامه ای از پیش تعیین شده است به گونه ای که انسان در حرکت آزادانه و آگاهانه با پذیرش درونی، رشد و بالندگی خویش را در مسیر حرکت به کمال و ارزش های مطلوب استمرار بخشد. تربیت انواع مختلفی دارد که یکی از آن ها تربیت جسمانی است. از سویی، دوران کودکی یکی از دوره های سرنوشت ساز کودک است. در این مرحله لازم است کودک به طور صحیح تربیت شود؛ از این رو والدین موظّف هستند تمام نیازهای مادی و معنوی کودک را برطرف نمایند تا زمینه رشد و کمال یابی استعدادهای او فراهم گردد این پژوهش، از منظر توصیفی- تحلیلی و گردآوری کتابخانه ای، با هدف تبیینِ وظایف والدین در تربیت جسمانی کودکان در آموزه های فقهی، آیات و روایات مربوطه را بررسی کرده است. رضاع(شیردادن)، حضانت، نفقه و تربیت بدنی از مهم‌ترین مباحث حوزه تربیت جسمانی کودکان است که در پژوهش حاضر وظایف والدین در این زمینه از منظر فقهی مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه‌ها

مطالعات فقهی
دوره 6، شماره 11
بهمن 1402
صفحه 51-76

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار